Takip edenleriniz bilir.
Belki bir kısmınızın beklentisinin de aksine, siyaseti yazılarıma, uzunca bir müddettir, doğrudan konu edinmiyorum.
Daha doğrusu, siyasi gruplar üzerinden değerlendirmeler yapmamayı, meseleleri prensipler üzerinden ele almayı tercih ediyorum.
Başarılı olup olamadığımın takdiri sizlere ait fakat mesele tartışırken kutuplaşmaya yol açmamak adına yapılan bir tercih bu.
Bu tercihimde kısmi bir değişiklik yapacağım.
Ve tüm siyasi grupları hedef alacağım.
Bunun nedeni, bir müddettir, farklı siyasi gruplara mensup tanıdıklarımdan bana iletilen bazı endişeler.
Bu endişelerin en önemlilerinden biri, seçim sonuçları ne olursa olsun, seçim sonrası hakim olacak tutumun intikam olacağı düşüncesi.
Bu düşünceyi tetikleyen hususların bir kısmı sosyal medyada, grupların birbirine yansıttıkları tepkilere dayanıyor.
Bir kısmı, siyasi arenada yaşanan anlaşmazlıklara, bazı siyasi grupların veya bu grupları destekleyen bazı meşhur isimlerin yaptıkları değerlendirmeler ve üsluplarındaki seviyesizlik, kabalık ve hatta küstahlığı baz alıyor.
Bir diğer kısmı ise, sokakta insanların birbirlerine yaklaşımından, birbirlerini görünüş veya görüşleri üzerinden taciz etme örneklerinin arttığı düşüncesinden kaynaklanıyor.
Söz konusu düşüncenin nedenleri arasında, şahsi olarak yaşanan bazı örnekler de mevcut.
Bu noktada liderlerin ve adayların bütünleştirici bir dil kullanmaya özen göstermelerinin dahi etkili olamadığı bir endişeden bahsediyorum.
Zira grupların yaklaşımları, söz konusu özenin “köprüyü geçene kadar” hakim olacağı, köprüyü geçtikten sonra verilen sözlerin unutulacağı kanaatine yol açıyor.
Ve dediğim gibi, bu kanaat tek bir siyasi gruba mensup insanlara ait değil ki üzücü olan kısımlarından biri de bu.
Bu noktada tüm siyasi sorumlulara seslenmek istiyorum:
İnsanımız yalandan yorgun.
Güvensizlikten yorgun.
Gerilimden yorgun.